Eindelijk is het dan zover! De familie Zelderloo vredig herenigd! Daar moet op gegeten en gedronken worden. We trekken naar een restaurantje en eten de lokale specialiteiten van Matadi. Achteraf blijven de 3 boys nog even plakken in de hoop dat er een stevige bwoit uit de grond gestampt wordt. In het restaurantje waar zitten, is niemand minder dan Miss Matadi haar verjaadagsfeestje aan het vieren. Veelbelovend! We worden persoonlijk nogal onwennig de dansvloer opgesleurd door de miss zelve. Maar een echt feestje wordt het spijtig genoeg niet, hoewel, 't was best wel gezellig.
De dag erop vertrekken we naar de Zongo-watervallen. We krijgen meteen ook onze eerste jeepcursus van papa Lik. Gorik neemt als eerste het stuur op de droge harde piste vol diepe putten. Na het iets te snel nemen van een put horen we plots een rammelend geluid. Niet al te veel van aan denken we en rijden door. Toch, daags nadien blijkt een stuk chasis afgebroken te zijn, we vinden een lasser en de jeep raakt hersteld voor 20$.
Zongo is een geweldige plaats! En één van de enigste overgebleven toeristische sites van Congo. De rivier langs het terrein is een immens kolkende onophoudelijk voortbulderende stroom water die iets verderop 60 meter dieper te pletter stort. Indrukwekkend om te aanschouwen! Bovenaan een plateau tegenover de waterval kunnen we ons zelfs douchen door in het opspattende water te gaan staan. Ongetwijfeld de grootste openluchtdouche ooit.
Daags nadien trekken we onze stapschoenen aan en gaan we met een gids naar de monding van de rivier in de grote Congo-stroom. Mooie landschappen onder een bloedhete zon. 's Avonds oudejaar! Overdag regelen we in het dorpje dat het lokale café ons een maaltijd zou voorbereiden. Eens er ' s avonds aangekomen blijkt dat de kippen te moeilijk te vangen waren en er dus geen eten zal zijn. Teleurgesteld rijden we terug naar onze camping om zelf dan maar een heerlijk potje te koken. Nieuwjaar vieren we onder onze zevenen + de nachtwaker van het terrein rond een kampvuurtje. Geen blackouts of dolende mensen deze keer.
1 januari wordt een luierige dag zonder wildse plannen.
Vrijdag 2 januari, We laten de Zongofalls voor wat het is en keren met de 2 jeeps terug naar Kinshasa. We gaan verder met de rijlessen. Eerst rijdt Modest tegen een stevig tempooke over de eerste 20 kilometer. Daarna mag Maarten voor het eerst achter het stuur kruipen.
De piste begint met stevige putten, maar op het eerste zicht heeft de regen van de vorige dag de weg toch niet te zwaar gehavend. Pas nadat Maarten enkele kilometers gereden heeft wordt de harde zanderige weg een baan van slijkerige modder en diepe putten. Zelfs in 4x4 is het niet meer evident om de auto nog recht over de baan te sturen. We glijden heen en weer in de sporen en klutsen stevig door de puten. Gelukkig hebben we geen ei gegeten. Op een steile helling worden we meegezogen in een spoor en slaat de achterkant van de jeep niet bepaald onzacht tegen het talud. Wanneer we de volgende keer stoppen zien we dat het linkerachterlicht en het reservewiel wat losgekomen zijn. Gelukkig woont er bij de familie Mertens een goede verzekeraar.
We naderen een bus die voor ons rijdt en denken luidop dat deze hier onmogelijk vlot kan overgeraken. We rijden nog wat verder door enkele diepe modderpoelen totdat Jerome constateert dat hij de linkerhelft van zijn achterbumper mankeert. Rechtsomdraai en gaan zoeken.
Een half uur later zijn ze er terug zonder resultaat. Een of andere Congolees zal deze ongetwijfeld gevonden hebben en gedacht hebben dat als hij nog zo wat onderdelen vond, hij z'n eigen wagen zou kunnen samenstellen.
Enkele kilometers verder opnieuw een obstakel. De bus heeft zich volledig vastgereden in de modder. Rechts naast de bus is gelukkig wel nog een tweede (dieper) spoor. Luk tast vakkundig met de blote beentjes af hoe diep de put is en zolang de slurf niet onder water komt, kunnen we door. Luk geeft het beste van zichzelf, maar strandt net voor het einde van de put. Graven geblazen. Na wat schopwerk en het afgraven van de kanten krijgt hij een tweede kans en krijgt hij het machien uit de modder. Jerome volgt hem met glans en rijdt in één trok door de modderpoel.
Barmhartig als we zijn spannen we dan ook nog eens onze 2 jeeps voor de bus en trekken deze ook los. De rest van de piste verloopt -op wat heen en weer geschuif over de modder na- vlekkeloos.
Tegen 14u komen we bij een restaurantje waar Dorien eindelijk haar langverwachte frietjes kan eten. Frituur Jos heeft een stevige concurrent bij! Uitermate lekkere fritten, maar je moet wel eindeloos geduld hebben. Het namiddagprogramma wordt bijgevolg afgeblazen. Het bezoek aan het Bonobopark wordt uitgesteld, maar hopelijk niet afgesteld. We zouden qua conflictbemiddeling naar het schijnt nog het een en ander kunnen leren van deze apensoort.
We vertrekken bijna op onze tocht naar de Bandundu en ons project bij Memisa. Aangezien we dan voor een kleine twee weken weggaan uit de steden, zou het wel eens wat rustiger op onze blog kunnen worden. Maar niet getreurd, u hoort ongetwijfeld nog van ons!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten