Na een dagje Kinshasa trekken we met de bus naar de Bas-Congo, op zoek naar het gezin Gorik. Om ten laatste 7u30 moesten we aan de vertekplaats zijn, maar naar goede Afrikaanse traditie komt er pas tegen een uur of 9 beweging in het busje.
Naar Congolese norm echt wel een 5-sterren bus. Er staan zetels in die nog bekleed zijn met stof, onze benen passen er juist tussen en iedereen heeft zijn eigen zitplaats. Ook de raampjes kunnen open zodat wanneer de bus in beweging is, de temperatuur toch onder de 40graden zakt.
Na het vertrek eerst nog effe met z’n allen de stad inrijden om te gaan tanken, om dan een half uurtje later weer aan de opstapplaats te passeren.
Het landschap onderweg is prachtig. Urenlang door sterk-heuvelachtig gebied met een blakende zon aan de hemel en geweldig groene verzichten.
Tegen 15uur ongeveer aangekomen in Matadi. Op het eerste zicht een heel mooi stadje dat bij ons zelfs Mediterrane gedachten doet oproepen. Steile heuvels waarop mooie huisjes gebouwd zijn en de brede Congo-rivier die door het dal stroomt. Na nogal klungelig de weg aan het zoeken zijn waardoor we door een ganse bende Afrikanen gevolgd worden die ons allemaal iets té graag willen helpen, vinden we een fijn en goedkoop hotelletje. We hebben elk ons eigen kamertje, een gemeenschappelijke wc zonder bril die niet op slot kan, maar wel een douche met stromend water.
Onze eerste indruk van de bevolking is wel niet zo positief. Iedereen lijkt enorm opdringerig en loopt constant achter geld te vragen. “Mondele, mondele, donne-moi de l’argent.” De straten zijn ook eerder wat verlaten waardoor er minder sociale controle is en na het lekkerste avondmaal en enkele primussen nemen we dan maar de taxi naar ons hotel.
Vandaag (maandag) hebben we onze mening echter wel al volledig bijgeschaafd. De Afrikaanse drukte is hier in alle glorie aanwezig en de mensen laten ons relatief goed gerust.
Ondertussen zijn we naar Point Belvédère geweest. Een ‘toeristische’ plaats hoog op een heuveltop zodat je een mooi zicht op ‘t stad, de rivier en de omgeving hebt. Een gids geeft ons onmiddellijk uitleg bij een gedenkbeeld voor alle overleden spoorwegarbeiders die meebouwden aan de eerste Centraal-Afrikaanse spoorweg tussen Matadi en Kinshasa. Na afloop presenteert hij ons uiteraard een veel te gepeperde rekening waarvan we na lang onderhandelen nog een derde moeten betalen.
Straks arriveren de 2 jeeps met de familie Zelderloo, waarmee we morgen dan samen verder trekken naar de Zongo-falls.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 opmerkingen:
restecp mannen, echt restecp
Leuke verhalen.
Blijf nog maar wat daar, de kloten vriezen hier van ons lijf. Echt een elfstedentoch weertje. Modest ik vrees wel dat da den doodsteek is voor t'R4ke, ge krijgt diene nimeer in gang ze maat.
Een reactie posten