Deel I De eerste stapjes

Mbote Mondele!
Goeiendag Bljieken!

Een drietal dagen geleden hebben we na lang aftellen onze biezen gepakt in België en ondertussen zijn we dus aangekomen in Kinshasa. Op Zaventem zijn we met een half uurtje vertraging vertrokken, maar gelukkig heeft de piloot een tandje bijgestoken en hebben we naadloos onze aansluiting in Casablanca gehaald. Van daaruit met een 200-tal zwarte medemensen, waaronder ook veel te kleine maar wel schattige blijterkes het vliegtuig genomen richting Congo. In Douala, hoofdstad van Kameroen en op 1.5uur vliegen van Kinshasa maakten we nog een laatste tussenlanding. Tot onze grote verbazing en lichte bekommernis bleven we nog welgeteld met 19 personen over.
Na een veel te lange tocht kwamen we uiteindelijk om 2u45 aan op N'Djili, waar papa Joseph ons gelukkig op de tarmac al stond op te wachten. Dankzij onze kolonel zijn we zo goed als probleemloos voorbij de douane geraakt en hebben we zelfs onze zakken zonder ze helemaal ondersteboven te moeten keren tot in de auto gekregen. Merci papa!
Na een half uurtje autorit door de donkere straten van Kinshasa stonden we voor de poorten van het huis van de Makwala's. Imposante woonst! Wij kregen een kamer in een zijgebouw die speciaal voor ons klaargemaakt en herschilderd was. Bij aankomst op het erf was er uiteraard het overmate blije weerzien van broer en zus. Na 4 maanden Afrikaanse Westkust zal het inderdaad wel geweldig geweest zijn om de bloedverwant nog 's goed te kunnen vastpakken. Een nachtelijk pintje en een gezellige babbel later probeerden we dan maar de slaap te vatten in onze zo-goed-als-muskietenvrije-maar-1-gecko-herbergende-kamer. Niet zo evident aangezien het een uurtje later al volledig licht was.

Vrijdag zou een acclimatisatiedagje worden. Gezellig op een terrasje langs de straatkant voor het huis zitten. En daarbij horend kennismaken met heel wat vrienden van de familie die over de vloer komen. 1 ding waarvoor Maarten niet gewaarschuwd was, was dat de blanken écht wel nagestaard worden. IEDEREEN die passeerde draaide wel z'n hoofd en gniffelde Mondele Mondele! Een apart gevoel om zo'n attractie te zijn. In het begin zelfs wat afschrikwekkend om door de doordringende Congolese blik aangestaard te worden, maar achter de vurige blik ontdek je wel snel het warme Congolese hart.
Tegen de middag hebben we onder begeleiding van de buur onze eerste stapjes in de Congolese straten gezet en een Congolese maaltijd gegeten. Geweldig lekker die kip met piment en gebakken bananen. Voor de rest van de dag nog wat verder niets gedaan en 's avonds mochten we onze voeten onder tafel schuiven bij de familie. Eveneens een geweldige maaltijd met nog nooit eerder gegeten groenten. Enkel spijtig dat een paar lichte regendruppels de pret op het terras kwamen bederven. Voor de rest geen klagen over het Congolese weer. Overdag een graad of 30 en 's nachts niet echt veel kouder. Af en toe een zonnestraal, maar van het regenseizoen hebben we hier nog niet veel gemerkt.

Zaterdag werd de grote tocht naar het centrum van de stad aangevat! Samen met chauffeur, dochter van de kolonel en haar fiancé anderhalfuur in de file gaan staan. De eigenwijze belgen waren nochtans gewaarschuwd.
Toegegeven, in het naar daar rijden toch wel enkele plaatsen gezien waar we liever nog niet alleen als blanke over straat zouden willen lopen. Mondele Mondele Mondele!!! Overal heel veel volk op straat, voorstauwend aan karren, kris kras door elkaar. De chaos was op sommige plaatsen wel aanwezig.
Na een wandeling over straat en een zoektocht naar vliegtuigtickets voor Lubumbashi werden we naar een gezellig wat meer afgelegen cafétje gereden aan de oevers van de CongoRiver. Chez Tintin, een fanstastich rustig plekje vlak naast kolkende watermassa.
Op de terugrit nog wat inkopen gedaan op een lokaal marktje. Toch ook wel nog was schuchtere toestanden voor een niet geroutineerde Afrikareiziger.

Papa Joseph en Mama Marie zijn alletwee Kolonezl in het leger. Omdat Gorik familie is worden we al familie verwelkomt.Ze hebben speciaal voor ons een kamer ingericht en regelen voor ons uitstapjes. Ze gaan ons ook aan vliegtickets helpen om naar Lubumbashi te gaan. Heel handig allemaal. Er is ook altijd veel volk aanwezig, ze hebben een paar man personeel en er zijn 2 schattige kindjes.
Toen we gisterenavond buiten op het terras zaten kwam een verkoper ons eieren verkopen ,maar hij mocht niet van Mama Marie, ze hebben eieren genoeg. De verkoper was niet zo gelukkig en ze maakten een beetje ruzie. Een van de vele bezoeker van de familie heeft de verkoper toen een mep gegeven en toen stond het kot op stelten natuurlijk. Gelukkig is er uiteindelijk niets meer gebeurt.
's Avonds zijn we dan in een barretje nog iets gaan drinken maar niet zo lang, we moesten om 12 uur thuis zijn.

De dag erna zijn we naar de mis gegaan. Een hele belefenis. Fifi, een dochter van Papa Joseph zit daar in het koor en we zijn de zondagmis gaan meevieren. Hele mooie gezangen en een lange preek van mijnheer pastoor. Achteraf werden we elk apart genomen door een predikant die ons wou bekeren. Of het gelukt is laten we in het midden maar Maarten is al heel de namiddag aan het bidden sindsdien. Gorik is een hevige discussie gestart om de pater onder tafel te praten, en aan Modest zijn ze niet echt begonnen, ze zagen er van ver een hopeloos geval in.
Nu gaan we picknicken aan het klooster.