zaterdag 20/12

Om 8u stipt komt Nestor onze +- 12-jarige gids ons ophalen om naar het jaarlijkse feest van de Msiri te gaan. Deze koning heerste tot 1890 over Katanga tot een Belgische kapitein hem doodschoot tijdens onderhandelingen. De kapitein werd vervolgens zelf vermoord door de zoon van de koning. Elk jaar vertrekt de huidige koning voor een nacht op bezinning naar een heuveltop. De volgende ochtend trekt hij, vergezelt door een uitzinnige m assa naar het centrum. Daar wordt dan zijn hernieuwde heerchappij uitgebreid gevierd.
Zoals verwacht weet niemand wanneer het begint, 5u, 8u, 10u of 12 u, wie zal het zeggen? Dus dwalen we een uur of 2 door het mooie dorp met de typische huisjes met strooien daken en 1 grote vodafone-gsm-mast. Andere niet-hut-gebouwen zijn de met Belgische ontwikkelingshulp betaalde school, kerk en klooster van de nonnekes en het huis van meneer Matton. Dit was een historicus die jaren in de stad woonde, hij is erg gerespecteerd en heeft zijn eigen gedenksteen. Het huis straat nu te verkrotten. We zitten in zijn living en iedereen is het eens : men zou hier een geweldige guesthouse van moeten maken, het zou goed zijn moest iemand er iets mee doen… In de kamer ligt een massa schollboeken en de termieten eten er zich vol mee.
Rond 11u zijn we op het centrale plein als 100-den laaiend enthousiaste kinderen het plein oplopen, een groepje bejaarde agenten begeleid de parade, erachter vlaggen en krijgers met koloniale geweren rondome een man in het wit in een draagstoel. Het plein ziet zwart van het volk. Heel indrukwekend allemaal, de menigte is laaiend enthousiast en kinderen laten overal pétards ontploffen, liefst zo dicht mogelijk bij de verlegen bleekaards. Wanneer de ceremonie protocolaire begint wordt onze rol steeds groter, we proberen ons wat afzijdig te houden maar 1 van de oude agenten staat erop ons door de massa te loodsen om beter te kunnen zien. We komen terecht naast de ere-tent met stamhoofden uit heel Congo en zelfs Zambia. Er wordt gezongen en in de lucht geschoten, geiten geslacht en voorouders op vreemde wijze geëerd. Velen ontvangen de zege met een of andere witte vloeistof , wij van de king himself, honderden anderen worden op afstand gehouden maar blijven toch urenlang in de brandende zon staan om te kijken. Het verhaal van de oude koning wordt vertelt en er wordt nog veel gedanst op oneindige drumritmes. Als blanken aanwezig op deze authentieke viering zijn we een atractie op zich. We gaan op de foto met de koning, een gesprek met de Zambiaanse koning, veel gesocialized en wie van ons wil die prinses nu versieren?
Wie uiteraard ook de show even steelt is champion, al een hele dag op de eerste rij met de camera, komt zijn moment-de-gloire als de koning hem vraagt een show te geven met de fiets. Wat surplacen en toertjes rijden met scherpe bochten… gelukkig is het geen moeilijk publiek.
Uiteindelijk mogen we met de familie en noatebelen zelfs mee gaan eten.Een royale maatlijd en gratis Simba’s later moeten we op tijd doorgaan voor het donket wordt. We zijn nu eenmaal niet onder ons op pad dus met veel tegenzin verlaten we het nog maa ramper begonnen feestgedruis. Gelukkig kunnen we nog wat napraten en zeveren met Alain en Champion, echt wel een sympathiek duo.